Η Ψυχολογική Συμβουλευτική στα Ελληνικά Α.Ε.Ι.

Η ανάγκη για την ύπαρξη και παροχή ψυχολογικής συμβουλευτικής στα ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.) είχε διαπιστωθεί πριν από αρκετά χρόνια. Παρότι υπήρχε επιστημονική τεκμηρίωση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές-τριες και κατά συνέπεια επείγουσα ανάγκη για ψυχολογική συμβουλευτική στήριξη, δεν υπήρχε καμία σχετική υπηρεσία στα ελληνικά Α.Ε.Ι. μέχρι το 1988 (Μαλικιώση-Λοϊζου, 2011).

Το δεύτερο Πανελλήνιο Συνέδριο Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού που πραγματοποιήθηκε το 1988 στην Αθήνα είχε εστιαστεί στις ανάγκες για συμβουλευτική και προσανατολισμό στην ανώτατη εκπαίδευση. Είχε επισημανθεί τότε ότι οι φοιτητές/τριες της ανώτατης εκπαίδευσης συναντούν μία σειρά από προβλήματα (Μαλικιώση-Λοΐζου, 1989) που για να τα αντιμετωπίσουν χρειάζονται συμβουλευτική στήριξη, για την οποία δεν υπήρχε καμία μέριμνα. Ένα μεγάλο ποσοστό των φοιτητών-τριών (67%) είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση συνέντευξης ότι δεν υπήρξαν ποτέ αποδέκτες υπηρεσιών συμβουλευτικής ή προσανατολισμού από κάποιον καθηγητή ή άλλο πρόσωπο προκειμένου να βοηθηθούν στην επίλυση των προβλημάτων τους (Μαλικιώση-Λοΐζου,1992). Το συνέδριο προέβαλε ως επιτακτική την ανάγκη ίδρυσης Κέντρων Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού σε όλα τα Α.Ε.Ι. (Kalantzi-Azizi & Malikio- si-Loizos, 1994). Την ανάγκη για συμβουλευτική στήριξη τονίζουν φοιτητές και φοιτήτριες και σε νεότερες έρευνες (Ευσταθίου, 2000). Η πρώτη προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός συμβουλευτικού κέντρου για φοιτητές έγινε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1988 (Μαλικιώση-Λοϊζου, 2011).